میلگرد آلیاژی – فروش میلگرد آلیاژی-گرد آلیاژی-میلگرد آلیاژی فولادی-میلگرد ck45-میلگرد mo40-میلگرد ck45-میلگرد st37-میلگرد st52

میلگرد آلیاژی کاربرد زیادی در ساختمان سازی و ساخت محصولات صنعتی مختلف دارد.

این محصول فولادی با توجه به نحوه ساخت، ظاهر و دیگر ویژگی ها به چند دسته تقسیم بندی می شود. که هر کدام از آنها با توجه به مشخصات فنی خود، موارد مصرف ویژه ای دارند.

میلگرد آلیاژی چیست؟

در ساخت میلگردها از دو نوع آلیاژی یا غیر آلیاژی استفاده می شود. میلگردهای آلیاژی از فولاد آلیاژی تولید می شوند. لازم به ذکر است که این نوع قطعات معمولاً به صورت ساده تولید می شوند. در بازار این سه نوع فولاد آلیاژی St52,Mo40,St37 بیشترین کاربرد را دارند.

کاربرد این محصولات با توجه به ترکیبات آنها با هم تفاوت دارند. و باید هنگام خرید، مشخصات قطعات آلیاژی را به خوبی بررسی کنید. در ترکیبات شیمیایی فولا آلیاژی از آهن، کربن، نیکل، کروم، مولیبدن، سیلیسیم، مس، منگنز و چند ماده دیگر بکارگیری می شود. که با توجه به درصد استفاده از هرکدام، کاربرد و همچنین خرید میلگرد آلیاژی متفاوت است.

به بیانی ساده تر، میلگرد معمولی در برابر زنگ خوردگی ضعیف عمل می کند. اما با اضافه کردن آلیاژهایی مانند کروم مقاومت این محصولات در شرایط جوی مختلف بیشتر و از زنگ زدگی آنها جلوگیری می شود. هرکدام از عناصر جدید اضافه شده به ترکیب آرماتورها باعث پدید آمدن قابلیت های تازه ای می شوند.

آلیاژ چیست؟

آلیاژ به فلزاتی را می گویند که از ترکیب دو یا چند فلز دیگر ایجاد بشوند. البته گاهی نیز برای ساخت آلیاژ از ترکیب ماده ای غیر فلزی با ماده فلزی استفاده می شود. بعنوان نمونه می توان از فولاد نام برد که از ترکیب کربن و آهن تولید می شود. اما تفاوت آلیاژ با فلز در چیست؟ آلیاژها نسبت به فلزات دارای مقاومت و سختی بیشتری هستند.

خواص آلیاژ ممکن است ترکیبی از ویژگی های مواد اولیه آنها و در مواردی نیز کاملاً متفاوت و با خصوصیاتی تازه باشند. آلیاژها نسبت به فلزات اولیه شکل پذیری کمتری دارند و از آنها سخت تر هستند. نکته دیگر در مورد آلیاژها تقسیم بندی آنها به دو نوع آهنی و غیر آهنی است. در آلیاژهای آهنی، فلز پایه آهن است و معروفترین نوع آلیاژ آهنی، فولاد نام دارد.

استاندارد ساخت میلگرد آلیاژی

استانداردهای ساخت و تولید میلگرد در هر کشور با توجه به شرایط بومی و منطقه ای متفاوت است. بطور مثال در کشوری مانند ژاپن با توجه به زلزله خیر بودن آن از میلگردهای آلیاژی با استاندارد JIS G3112 استفاده می شود. که منجر به ساخت بناهای مستحکم تری می شوند. در ایالات متحده استاندارد (318-14) ATSM ACI بیشترین کاربرد را داراست.

در کشور ما ایران برای تولید این قطعات آلیاژی از سه استاندارد روسی، استاندارد DIN و استاندارد ISIRI 3132 استفاده می شود.

نحوه تولید میلگرد آلیاژی

برای تولید این محصول ابتدا باید شمش فولادی تولید شود. این شمش ها عناصر گوناگون را به نسبت های متفاوت در دمایی برابر با 3000 درجه سانتی گراد. به مدت چند ساعت ذوب و بعد با هم ترکیب می کنند. در مرحله بعد این شمش ها را طی پروسه نورد بگونه ی میله شکل می دهند. و در نهایت با قرار دادهی آنها در مجاورت هوای سرد، به آنها فرم می دهند.

کیفیت این کالا با توجه به سرد کردن تدریجی و آهسته آنها، بسیار بالا است. از این نوع محصولات در کشورها و مناطق زلزله خیر در ساختمان های مستحکم استفاده می شود.

تفاوت میلگرد آلیاژی و غیر آلیاژی

خواص محصولات با توجه به ترکیبات مورد کاربرد در آنها و میزان هر ماده متفاوت و منحصر به فرد هستند. عمده ترین تفاوت این نوع فولادها با نوع غیر آلیاژی در میزان کربن بکار رفته، فرایند ذوب و میزان مقاومت آنها در برابر خوردگی است. نتایج بررسی های مختلف نشان می دهد که به دلیل وجود عناصر ضد خوردگی، محصولات آلیاژی بسیار مقاوم تر از غیر آلیاژی هستند.

روش ساخت میلگرد آلیاژی

میلگرد آلیاژی را معمولاً براساس روش ساخت آنها، نوع آلیاژ و درصد آلیاژهای به کار رفته در آنها دسته بندی می کنند.

برای ساخت این محصولات از دو شیوه ترومکس و آلیاژ سازی استفاده می شود.

روش ترومکس

در روش ترومکس، محصولات تولید شده در فرایند نورد گرم را به محفظه های خنک سازی فرستاده. و آنها را به کمک آب و نمک به سرعت خنک می کنند. دمای سطح قطعه در این روش کاهش می یابد. در صورتی که مرکز آن داغ است.

در ادامه و مرحله خنک سازی، گرما از مرکز میلگرد به سمت سطح آن منتقل می شود. و در نتیجه خواص مکانیکی آن تغییر پیدا می کنند. توجه داشته باشید که روش ترومکس، نسبت به سایر روش ها مقرون به صرفه تر است.

آلیاژ سازی

در این روش در مرحله اولیه فروآلیاژهایی به ترکیب اضافه می شوند. در این متد شمش فولادی با استفاده از نورد گرم به شکل میلگرد در آمده و به آهستگی خنک می شود. سطح بیرونی و درونی قطعه طی این فرایند خنک سازی، مقاومت برابر پیدا می کنند. این موضوع سبب می شود که قطعات در سازه های تحت فشار و مناطق زلزله خیز کارایی بیشتری داشته باشند.

انواع میلگرد آلیاژی با توجه به درصد آلیاژ بکار رفته

در این تقسیم بندی قطعات بسته به میزان آلیاژ بکار رفته در آنها به دو دسته کم آلیاژ و پر آلیاژ طبقه بندی می شوند. و نامگذاری آنها به شکل زیر است. لازم به ذکر است که اگر 8 درصد عناصر آلیاژی در فولاد به کار بروند. آن را کم آلیاژ و در غیر اینصورت پر آلیاژ می نامند.

• فولاد آلیاژی کروم دار
• فولاد آلیاژی وانادیوم دار
• فولاد آلیاژی تنگستن دار
• فولاد آلیاژی منگنز دار
• فولاد آلیاژی کبالت دار
• فولاد آلیاژی نیکل دار
• فولاد آلیاژی مولیبدن دار

انواع میلگرد آلیاژی با توجه به نوع آلیاژ

یک نوع دسته بندی دیگر برای این محصولات بر اساس نوع آلیاژ به کار رفته در آنها انجام می شود. که در ادامه شرح داده می شود.

میلگرد با فولاد آلیاژی کروم دار

در ترکیبات این محصول علاوه بر کربن، میزان زیادی کروم نیز وجود دارد. وجود عنصر کروم باعث اضافه شدن خاصیت ضد زنگ زدگی، به فولاد آلیاژی میشود. در واقع اکسید شدن عنصر کروم باعث تولید لایه ای اضافی و در نتیجه جلوگیری از خوردگی فولاد می شود. بنابراین با بالارفتن میزان کروم در این محصول، خاصیت ضد زنگ زدگی نیز افزایش پیدا می کند.

میلگرد با فولاد آلیاژی تنگستن دار

در ساخت این قطعات فولاد کربن دار با تنگستن ترکیب می شود. وجود تنگستن در ترکیبات باعث ثبات شیمیایی محصول و افزایش میزان سختی آن می شود. این نوع فولاد برای تولید انواع مته، قلم تراش و تیغه استفاده می شود.

میلگرد با فولاد آلیاژی وانادیوم دار

وانادیوم دارای بافتی ریزدانه و ظریف است که شکل پذیری بسیار خوبی دارد. قرارگیری آن در ترکیبات مانع از بزرگ شدگی دانه های فولاد می شود. به کارگیری آلیاژ وانادیوم به میزان زیاد و در درصدهای بالا در کنار کنترل ریزدانه ها، باعث افزایش سختی و استحکام فولاد می شود.

میلگرد با فولاد آلیاژی منگنز دار

منگنز از تشکیل ذرات آستنیت Austenite در فولاد آلیاژی پیشگیری و همچنین باعث شکل پذیری بیشتر آنها می شود. برخی مواقع از انجام کوئینج که عملیاتی حرارتی است برای بالابری میزان استحکام و سختی فولاد استفاده می شود. البته لازم است که عملیات کوئینج در بازه زمانی درست انجام شود.

میلگرد با فولاد آلیاژی کبالت دار

یکی دیگر از انواع فولادهای آلیاژی با اضافه کردن کبالت به ترکیب ساخت محصول به وجود می آید. گاهی برای افزایش استحکام این نوع میلگردها، به آنها کمی عنصر تنگستن اضافه می کنند.

میلگرد با فولاد آلیاژی نیکل دار

یکی از مواد بسیار کاربردی در ساخت فولادهای آلیاژی، نیکل است. افزودن نیکل 35 درصد به فولاد باعث محافظت آن در برابر خوردگی و زنگ زدگی می شود. بعلاوه این عنصر شکل پذیری و سختی میلگرد را نیز افزایش می دهد. از آنجایی که خواص ارتجاعی و سختی فولادهای نیکل دار به میزان زیادی است. و همچنین به دلیل قابلیت مفتول شدن آنها، دارای موارد استفاده متنوعی در صنعت های مختلف هستند.

میلگرد با فولاد آلیاژی مولیبدن دار

مولیبدن عنصر قابل حل در آهن آلفا و آهن گاما است. میزان مولیبدن مورد استفاده در فولاد آلیاژی از 0.2 تا 0.5 درصد متغیر است. با حل شدن این ماده در آهن، کربورهای مرکب و مضاعف تولید می شود. افزودن مولیبدن مقاومت نسبت به خوردگی، چقرمگی قطعه و نیروی کششی را به مقدار زیادی افزایش می دهد.

کاربرد

معروفترین انواع فولاد آلیاژی MO40,Ck45,St52,St37 میباشند.که مورد استفاده زیادی در صنایع ایران هستند.

ck45

این نوع میلگردها در صنعت، با نام 101191 معروف هستند. و در بین بازاریان آنرا سیکا 45 می شناسند. فولادهای ck45 استفاده فراوانی در زمینه ساخت و ساز دارند. این فولاد کم کربن دارای استحکام بالا، مقاومت پذیری بی نظیر در برابر ضربه و همچنین مقاومت بالا در برابر اصطکاک دارد.

از این نوع فولاد در خطوط انتقال گاز و مایع فشار بالا، مخازن تحت فشار و همچنین مخازن ذخیره سازی استفاده می شود.

St52

میلگرد st52 یکی دیگر از دسته فولادهای آلیاژی پر مصرف است. قابلیت جوشکاری، ماشین کاری و شکل پذیری بالای این قطعه باعث استفاده های فراوان از آن در صنایع گوناگون می گردد. البته در کنار این قابلیت ها، St52 در برابر خمش و پیچش نیز مقاومت بالایی از خود نشان میدهد. بیشترین کاربرد st52 در ماشین سازی، ساخت قطعات خودروهای سنگین و همچنین ریل سازی است.

St37

فولاد st37 رایجترین آلیاژ مصرفی در ایران برای ساخت میلگرد و ورق است. به دلیل پایین بودن میزان آلیاژ این قطعات، به نام میلگرد آهنی نیز معروف است. از این فولاد در ساخت لوازم خانگی مانند یخچال و ماشین لباس شویی، ساخت بدنه خودرو و ساخت دستگاه های صنعتی استفاده می شود.

Mo40

این نوع آلیاژ نیز مانند ck45 جزء فولادهای کم کربن دسته بندی می شود. و به فولاد 1.7225 معروف است. البته این نوع آلیاژ نسبت به CK45 قیمت بالاتر و همچنین شکل پذیری بیشتری دارد.

از این نوع فولاد در ساخت محورهای خودرو، غلتک های صنایع فولاد، چرخ دنده فرمان، پیچ های مقاوم و میله های اتصال استفاده می شود.

این نوع محصول (فولاد آلیاژی ) کاربردهای فراوانی در صنعت دارد. در خودروسازی، کشتی سازی، ساختمان سازی، قالب سازی و همچنین پتروشیمی استفاده های گوناگونی از این فولاد آلیاژی می شود.

فولادهای آلیاژی با توجه به روش ساخت و عناصر به کار رفته در آنها دسته بندی می شوند. در ساخت این نوع میلگردها از ترکیب آهن و آلیاژهایی مانند کربن، نیکل و کروم استفاده می شود. در میان این قطعات آلیاژی، میلگرد St37 یکی از پر مصرف ترین و رایج ترین نوع در بازار ایران است.