میلگرد 2344 که بر اساس استاندارد آلمان معروف است. به فولاد H13 نیز معروف است. یکی از پر فروش ترین فولاد ابزارهای گرمکار است.

میلگرد 2344-فولاد 2344-تسمه 2344-فولاد H13-فولاد ابزار2344-فولاد SKD61-گرد 2344

که در ساخت انواع قالب های آهنگری ، قالب های حدیده کار و ریخته گری کاربرد دارد.

میلگرد 2344

ویژگی اصلی این گرید، ترکیب آلیاژی عناصر کروم، وانادیوم و مولیبدن است. که مقاومت فولاد ابزار را نسبت به شوک و ضربه افزایش می دهد.

نام های دیگر این فولاد: RDC 27-W302-TL1-BH13-SKD61-ASSAB 8407-SS 2242

کاربرد : جهت قالب های ریخته گری تحت فشار فلزات سبک و اکستروژن سرد شده با روغن یا هوا و اکستروژن مواد غیر آهنی

فولاد ابزار گرم کار 2344 برای مقاومت حرارتی بسیار خوبی که دارد بسیار مورد توجه قرار دارد.

این فولاد از دسته فولادهای آلیاژی گرمکار است. که با نام فولاد H13 و فولاد SKD61 و همچنین با مشخصه X40CrMoV5-1 در صنعت معروف می باشد. میلگرد 1.2344 با خاصیت مقاومت به ضربه بالا. خواص استحکامی گرم عالی به همراه سختی پذیری در هوا. با امکان خنک کاری حین کار با آب را دارا می باشد.

برای آنیل کاری این فولاد میبایست آن را به مدت 2 ساعت در دمای 750 الی 800 درجه سانتی گراد نگهداری نمود. و سپس آن را در کوره به سرعت 10 الی 20 درجه بر ساعت تا دمای 600 درجه سانتی گراد سرد کرد.

H13 نام دیگر این فولاد در استاندارد AISI آمریکا است. که بسیاری آن را با این نام می شناسند.

میلگرد 2344

فولادهای سردکار در دمای 316 درجه سانتی گراد نرم میشوند و استحکام خود را از دست می دهند. از این رو در صنایع برای استفاده فولاد در دمای بالا از فولاد گرمکار استفاده می شود. از فولاد گرمکار در دمای بسیار بالا استفاده می شود.

قابلیت ماشینکاری میلگرد 2344

میزان ماشینکاری فولادهای ابزار H13 حدود 75 درصد فولاد ابزار گروه w است.

قابلیت فرم پذیری فولاد گرمکار 2344

این فولاد با استفاده از روش های متداول فرم داده می شوند.

میلگرد 2344

فورج

فولادهای ابزار h13 در 1079 درجه سانتی گراد (1975 درجه فارنهایت) فورج می شوند. برای این نوع فولادها، فورج زیر 898 درجه سانتی گراد (1650 درجه فارنهایت) مناسب نیست و ترجیح نمی شوند.

جوشکاری فولاد گرمکار 2344

فولادهای ابزار H13 به راحتی قابل جوشکاری هستند.

میلگرد 2344

فولاد ابزار

(Tool Steel) به دسته ای از فولادهای کربنی. و آلیاژی بیان می شود که برای ساخت ابزار و قالب مناسب هستند. این خواص شامل سختی بالا، مقاومت به سایش. مقاومت به تغییر شکل و دفورمه شدن و قابلیت حفظ لبه برش دهنده در دماهای بالا است. به همین دلیل فولادهای ابزاری برای شکل دهی به سایر مواد مناسب هستند.

فولاد های ابزاری معمولاً در کوره های قوس الکتریکی و تحت شرایط و الزامات ویژه فولادهای ابزاری ذوب می شوند. فولادهای ابزاری در حقیقت فولادهایی هستند که اقبلیت سخت کاری و تمپرینگ دارند. درصد بالای عناصر آلیاژی و میکروساختار مناسب کاربردهای طاقت فرسا و شدید، باعث آن شد که تولید این فولادها دشوار باشد.

خواص اصلی فولاد ابزار شامل مقاومت به سایش، سختی بالا. و قابلیت حفظ شکل و در دماهای فوق العاده بالا باعث استفاده از آن در ساخت ابزارهایی مانند مته. برقو، کارتها، قالب های فورجینگ و قالب های تزریق پلاستیک میشود.

بازار فولاد ابزار در سال 2017 بیش از 4.5 میلیارد دلار ارزش داشت. و انتظار می رود تا سال 2024 صنعت به بیش از 2.5 تن فولاد ابزار نیاز داشته باشد. بزرگترین شرکت های تولید کنند فولاد ابزاری در جهان عبارتند از.ناچی -فوجیکوشی، هیتاچی متالز. وست آلپاین، ساموئل سان اند کو، ارامت، تیانگونگ اینترنشنال، شرکت فولاد پنسیلوانیا، کی او اسپشال استیل.

طبقه بندی فولادهای ابزاری

تعداد بسیار زیادی از فولادهای ابزار به طور مؤثری توسط مؤسسه آهن و فولاد آمریکا (AISI) دارای رده بندی است. که توسط کشورهای بسیاری مقبول است و استفاده می شود. سیستم طبقه بندی AISI فولادهای ابزار را بر اساس مشخصه برجسته آنها مانند آلیاژ. کاربرد یا عملیات حرارتی آنها به گروه های مختلفی تقسیم بندی می مکند.

فولاد ابزار

ریزساختار سختکاری شده یک فولاد ابزاری متداول. شامل زمینه ای ار مارتنزیت که تمپر میشود حاوی پراکندگی های مختلفی از آهن و کاربیدهای آلیاژی است. وجود درصد بالایی از کربن یا عنصر آلیاژی در این فولادها. امکان سخت کاری یا تشکیل مارتنزیت در هنگام خنک کاری را فراهم کرده است. هر چه درصد کربن با عناصر آلیاژی در مارتنزیت در حالت فوق اشباع بیشتر باشد. که از آستنیت مادر به ارث می برد.

درصد کاربیدهای شکل گرفته در حین تمپرینگ بیشتر خواهد بود. هرچه درصد عناصر تشکیل دهنده کاربیدهای قوی بیشتر باشد. چگالی کاربیدهای پایدار در آستنیت در هنگام کار در حالت گرم و آستنیتی کردن بیشتر خواهد بود. این کاربیدها علاوه بر آنهایی که در حین تمپرینگ در مارتنزیت شکل می یابند. به عنوان اجزایی از میکروساختار باقی خواهند ماند. هرچه درصد کربن مارتنزیت و چگالی کاربیدها بیشتر باشد مقاومت به سایش فولاد افزایش خواهد یافت. اما از طرفی چقرمگی آن کاهش می یابد.

گروه سختکاری شونده با آب : گروه W

فولاد های ابزاری سختکاری شونده در آب کمترین میزان عناصر آلیاژی را در میان فولادهای ابزاری دارند. و اساساً این فولادها، فولادهای کربنی هستند. به همین دلیل قابلیت سختکاری آنها پایین بوده و برای تشکیل مارتنزیت باید آنها را در آب کوئنچ کرد. حتی با وجود کوئنچ کردن در آب ممکن است فقط سطح فولاد سختکاری شود. با این حال درصد بالای کربن در فولادهای ابزاری سختکاری شونده در آب این اطمینان را می دهند. که در هرجایی که مارتنزیت شکل بگیرد، سختی بالایی وجود خواهد داشت. به دلیل درصد پایین عناصر آلیاژی در فولادهای ابزاری سخت شونده در آب. عملیات حرارتی فقط کاربیدهای آهن شکل خواهند گرفت.

این فولادها توسط آب سختکاری می شوند. و به همین دلیل فولادهای ابزاری که قابلیت سختکاری دارند با آب نام گذاری میشوند. فولادهای گرید -W در حقیقت فولادهای کربن -بالای ساده هستند. این گروه از فولادهای ابزاری به دلیل قیمت پایین تر آنها. نسبت به سایر فولادهای ابزاری پر کاربردترین فولادهای ابزاری هستند. این فولادها برای کاربردهایی که در دمای بالا وجود ندارد مناسب است. در دماهای بالای 150 درجه سلسیوس این فولادها خاصیت سختی خود را به شدت از دست می دهند. از آنجایی که این فولادها پس از عملیات حرارتی خیلی بیشتر از فولادهای سختکاری شونده در هوا یا روغن. تاب برداشته یا ترک می خورند. امروزه نسبت به قرن 19 و 20 خیلی کمتر از آنها استفاده می شود.

گروه کار سرد

گروه سختکاری شونده با روغن (Oil Hardening): سری O

فولادهای ابزاری کار -سرد سختکاری شونده در روغن با هدف تولید فولادهایی با مقاومت به سایش بسیار بالا. در شرایط کار در حالت سرد توسعه یافتند. سختی بالا توسط مارتنزیت کربن – بالای تمپر شده در دمای پایین، برای تولید کاربیدهای پراکنده بسیار ریز، ایجاد می شود. به دلیل وجود درصد بالای کربن و عناصر آلیاژی، قابلیت سخت کاری تا عمق زیادی از قطعه. توسط کوئنچ کردن در روغن وجود دارد. گرید O7 حاوی درصد بسیار بالایی از کربن و درصد زیادی عناصر آلیاژی است. که باعث بهبود تشکیل گرافیت می شود. و این امر سبب افزایش قابلیت ماشینکاری و عمر قالب می شود.

این سری شامل گریدهای O1 و O2 و O6 و O7 می باشد. فولادهای این گروه همگی در دمای 800 درجه سانتی گراد سختکاری و داخل روغن کوئنچ شده. و در دمای زیر 200 درجه سانتیگراد برگشت (Tempering) داده می شوند.

گروه سختکاری شونده در هوا (Air Hardening): سری A

فولادهای ابزاری آلیاژ – متوسط، کار – سرد در شرایط کار در حالت سرد مقاومت به سایش بالایی دارند. گریدهای مختلف این فولادها، به دلیل دامنه مختلفی از درصد کربن و عناصر آلیاژی. ترکیب های مختلفی از چقرمگی و سختی ارائه می دهند. مشابه فولادهای سخت شونده در روغن. مقاومت در برابر سایش توسط مارتنزیت پر – کربن و کاربیدهای ریز پراکنده فراهم می شود. با این حال درصد عناصر آلیاژی به اندازه ای زیاد است. که امکان تشکیل مارتنزیت در هنگام خنک شدن در هوا نیز وجود دارد. و در نتیجه این فولادها در هوا نیز سختکاری می شوند. خنک کاری نسبتاً آهسته این فولادها در هوا باعث به حداقل رسیدن اعوجاج. و تاب برداشتن قطعه و پایداری ابعادی خوب آنها در هنگام عملیات حرارتی می شود. این گروه از فولادهای ابزاری درارای گریدی با نام A10 است که حاوی گرافیت نیز می باشد.

فولاد های ابزاری نوین سختکاری شونده در هوا. با ویژگی «تغییر شکل و دفورمه شدن کم» خود در طول فرآیند خنک کاری شناخته می شوند. قابلیت ماشینکاری آنها معمولاً خوب بوده و توازن خوبی بین استحکام و مقاومت به سایش در آنها بر قرار است. اولین فولادی ابزار سختکاری شوند در هوا با عنوان Mushet steel شاخته می شود.

گروه کربن بالا، کروم بالا: سری D

فولاد های ابزاری کار سرد، کربن -بالا مقاومت بسیار بالایی در برابر سایش و خوردگی دارند. در این فولادها علاوه بر نقش مارتنزیت کربن – بالایی که تمپر می شوند در اجزای میکروساختار. تعداد زیادی از کاربیدهای آلیاژ نیز نقش مهمی در دستیابی به مقاومت در برابر سایش بالا دارند. مقداری از کاربیدهای آلیاژ در هنگام انجماد تولید می شوند. و با آستنیت در هنگام کار در حالت گرم و آستنیتی کردن همزیستی می کنند.

و مقداری نیز در هنگام تمپر کردن ایجاد می شود. در این فولادها نیز، درصد بالای عناصر آلیاژی قابلیت سختکاری را بالا می برد. و امکان تولید مارتنزیت در هنگام خنک کاری در هوا و در نتیجه پایداری ابعادی قطعه ایجاد می گردد. با اینکه مقاومت به سایش فولادهای ابزاری سری -D برای کاربردهای کار در حالت سرد مطلوب است. فرآیندهای ماشینکاری و سنگ زنی در هنگام تولید قالب های ریخته گری و تزریق پلاستیک دشوار است.

فولادهای ابزاری کلاس کار سرد شونده سری D. که در اصل شامل فولادهای D2 و D3 و D6 و D7 است. حاوی 10 تا 13 درصد عنصر کروم است. این فولادها معمولاً سختی خود را تا 425 درجه سانتی گراد حفظ می کنند. از کاربردهای متداول این گروه می توان به قالب های فورجینگ. بلوک قالب های دایکستینگ و قالب های ساخت قطعه به روش کشش (drawing) اشاره کرد. به دلیل درصد بالای کروم آنها برخی فولادهای سری D. به عنوان فولاد زنگ نزن یا «شبه – زنگ نزن» شناخته می شوند. اما به دلیل رسوب کروم و محتوای کربن آنها به صورت کاربید. خاصیت مقاومت به زنگ زدگی آنها پایین است.

ارتباط با ما

09122136675

02128423820

سلام، پاسخگو هستیم